عـــــــاشقانه ها

به ســـرنوشـت بگـــــویــــــید
اسباب بازی هایـــــش بی جان نیستــــند ؛

آدمنــد ، می شکـــــنــــنـد ....

آرام تـــــــــر ... !

تنهــــــــــــــــــايي يعني
دل هيچکس سايز دلـــت نيست ...!



بعضــــــی ها گـــریه نمی کنند !

اما….

از چشـــــم هایشان معـلـوم است که

اشکــــی به بــزرگی یــک سـکــــوت ،

گــــوشه چشـمـشان به کمیــــــن نشــستـه...

شبیـــه کســـی شدم کــه
پشت دود سیگــارش با خودش میگه :

بایــد تـرکـــــــ کنـــم !

ســیگــار را...
خانــــه را...
زندگـــی را...

و باز پـکــی دیگــــر می زند !!!

نـــگـــــــاهــــم کـــن

مـــــــی بینـــــــــی . . .؟

ایــن ویــــرانــکـَــده ، آثــار بــاستانـــی نــیست . . .

مـَـنـَـــــــم...........!!

عـــ ــ ــکس تـــــــو را به سقفــــــ آسمــ ــ ــان سنجــــاق میکنم

حال که ایــــن روزهـــا از فرط دلتنـ ــ ـگی

چشمانـــم مدام رو به آسمــ ــ ــ ـان استـــــــ

بگذار تــــــو در قابـــــــ چشمانــــم باشی…

گآهی دِلــَت نــِمیخوآهــَد . . .؛

دیــروز رآ بِه یآد بــیآوَری . . .؛

اَنگــیزه ای بــَرایِ فــَردآ هـَم نــَدآری . . .!!!

وَ حآل هــَم کِه . . .؛

گآهی فــَقــَط دِلــَت میخوآهــَد . . .؛

زآنوهایــَت را تــَنگ دَر آغوش بــِگیری . . .؛

وَ گوشــِه ای اَز گوشــِه تــَرین گوشـِه ای کِه می شــِنآسی . . .؛

بــِنـِشینی وَ فــَقــَط نــِگآه کــُنی . . .!!!

گآهی دِلگــیری . . . ؛

شآیــَد اَز خودَت . . .؛
شآیــَد . . !!

هَمیشه نمے شود

زد به بی خیالےو گفتــــ:

تنهـــــــــــا آمَــده امــ ٬ تنهـــــــا می روم...

یک وقت هایے

شاید حتے برای ساعتےیا دقیقه اے..

کم می آورے

دِل وآمــآنده اتـــ

یک نـَفــر را می خواهد!

مــیــگـــوینـــد: בل به בل راه בارב!هِـــہ!

راســت میــگــوینــב یـڪ راهـــہ בو طــرفــہ

مُــحــبـت میـבهــے نــفــرت میگـــیرے

تـَمـآم صَنـدَلـی هآی پآرک /دو نـَفَـرهـ ـ / هـَستـ!

بـــیــــخـــیـــآل......

روی چـَمَن هـآ میــشــینــَم...:(

یـ ـآدِمـآن بـآشـَد وَقـتـی کـَـسی رآ بِهـ خودِمـآن _{وابَسـتِهـ} کَـ ـردیم

دَر بـرابـرش مـَسـئولـیـم...

دَر بـَرابـَرِ  اَشـکـهـایَـش/شِکـَستـن غـرورَش

دَر لـَحظهـ هآی تــنهـآیـ ـی/

دَر بـی قـَرارـیش/

وَ اَگـَر یـآدِمـآن بِرَوَد سـ ـَرنـِوِشـتـ دَر جـآیـِ دیگـَر یـآدِمـ ـآن

خـوآهـَد اوَرد....

هـِی کـآفـِهـ چـِی...

دَستــور بـِدِهـ ســیــگـ ـآر بیـآورنـَد وَ پـآسور.......

مَردها را هـَم درو میزَم جمع کن {شـآیـَد} غیـرتی شد

و _{بـــرگشــت}....

گاهــی دلــت از کــسایـی میـگیره کـه فـکر مـی کـردی با تــمام آدمــــــهای کنـارت فـرق دارن !
{_{خودشـون}} … {دنیــاشون} … {^{زنـدگیــشون}} …

و بعد مـیفهمی کـه دنیـایی نـدارن کـه بـخوان بـه خـاطـرش زنـدگـی کنـن ، ایـن آدمـا وجـودشـون

 تـوی ذهــنتـم زیـادیـه چـه بـرسـه تـو زنــــــدگیـــتـــ !!!!

روزگار عـجـیـبـے شدهـ

פـالـا בیگـه بـه جـای هـمــہ چـے آرومـه

بـایـבبـگـم هـمــہ چـے בاغـونـه (!)

بـآ مـטּ لـج نڪـטּ بغــض نـفهمـ !

ایـטּ ڪہ خــوבت رآ گوشـہ ے گـلو قـآیـمـ ڪنـے ،

چـیزے رآ عـوض نمـے ڪنـב ...

بـالآخـره یـآ اشڪ میـشـوے

בر چـشـمـآنـمـ

یـآ عُـقــבه בر בلـمـ ...

تمـــام عاشقــانـه هـــا را


روي هميـــن ديــوار مجــازي مي نـويســم!


از لـــج تـــو، از لـــج خـودم، از لـــج روزگــار


کـه نشـد يکبـار در واقعيتــــ بـه هـم بگـوييمشـان

گـآهي سـَنگــدِل تـَريـن آدم دُنيـآ هـَم که بـآشي ،

يـک آن، يـآد کـَسي روي قـفـَسهـ سيـنهـ ات

ســَنگــيني ميکــُنــَد

آنوقــت به طــور کـآملا غريزي،


نـَفــَس عميـقي ميکــِشي تـآ ســَنگ کـــوب نـَکـُني...!

نـ ـ ـگآهـ ـ ـ هایشـ ـ ـآלּ
حَرفـــ هایشـ ـاלּ
همـــه بوے سَردے می בهـ ـב
عشـ ـ ـ ـ ـ ـق בر این سَرزمیـ ـלּ بی معنـــآستــــ
فَقط مُحبتشاלּ این اسـ ـتـــ کهـ
برـــآے زَ פֿـ ـم هایتــــ
نمکداלּ مے آورنـ ـ ـב
هَمیـ ـלּ ...

میــבوלּــے בِلتـَنــــگے چیـــﮧ ؟



בِلتَنـــــگے یَعنـــے بشـینــے با یاבِشــ بـﮧ



ـפֿـاطــراتـِتـــ فِکــر کُنـــے ..



اونوَقتــﮧ کـﮧ یـﮧ لَبـפֿنـــב میـــاב رو لَبـِتـ وَ لــے ..



وَلــے چَنــב لَـפــــظﮧ بَعـــב شُـــروع اَشــکـهای لَعنَتـــے !

سـפֿـت تريـטּ בو رآهـﮯ

בو رآهـﮯ بيـטּ فـرآموش ڪَرבטּ و انتظـآر است

گـآهـﮯ ڪآمـل فـرآمـوش مـﮯڪُنـﮯ

و بعـב مـﮯبينـﮯ ڪـﮧ بـآيـב مـنتظـِر مـﮯمـآنـבﮮ

و گـآهـﮯ آنقـَבر مـنتظـِر مـﮯمـآنـﮯ ڪـﮧ

مـﮯفهمـﮯ زوבتـر از ايـטּها بايـב فـراموش مـﮯڪرבﮮ

عِشــق اَوّلـ ، لَـפـــظﮧ ے בیـــבار ..

میگـــذَره یـﮧ عُمـــرے اَمّـا اَز פֿیـالِتــ رَفتَنــے نیسـتـ !

با פֿـاطِراتـِـــش زـنــבه اَم

בُرُستــﮧ ، گُـذَشـتـ عُمــرمـوלּ اَمـّا !

اَز פֿـیـــالَم نَرفتــ کـﮧ نَرفتــ کـﮧ نَرفتــ ..

ﺭﻓـﺘـﻨـﺖ ...

ﻧـﺒـﻮבنـت ...

ﻧــﺎﻣـﺮבﯾـﺖ ..


ﻫـﯿـﭽـڪـבﻭґ ﻧـہ ﺍﺫﯾـﺘــґ ڪـﺮב

ﻧـہ ﻭﺍﺳــґ ﺳﻮﺍﻝ ﺷב

ﻓـﻘـﻂ ﯾـہ ﺑـﻐـﺾ בﺍﺭﻩ ﺧـﻔـــґ ﻣـﯿـڪـﻨـہ

ﭼـہ ﺟـﻮﺭے ﻧـﮕـﺎﺕ ڪﺮב ڪہ

ﻣـﻨـﻮ ﺗـﻨـﻬـﺎ ﮔــﺬﺍﺷـﺘــے ...؟!!

خـدایـــــ ــــــا حواســــــــ ــــــت هستــــــ ـــــــ

به نـــام خـــــدای قصـــــــہ هـــــا

یکی بــــــــود یکی نبود                               داستـــــــــان زندگی ماست 

همــیشـــہ هــین بوده یکی بوده ویکی            نبــــوده ، برایم مبهم اســـت که چرا در

اذهان شرقی مان باهم بودن وباهم سـاختن        نمیگنجد وبـــرای بودن یکی،بــــایددیگرے

نباشدهیـــــــچ قصـــہ گویی نیست که داستانش اینــــگونه آغازشودکــه یکی بود دیـــــگرے

هم بود؛همـــہ با هم بــــــودند؛ومااســـــیراین قصــــــــــہ ے کهـــن براے بــــودن یــــکی،

دیـــگرے رانیــــست میکنــــیم،انــــگارکـــــــــــه هیچکــــس نمیـــــداند،جزمـــــــــــا

وهیچکـــــــس نمیفـــهمدجـــــــــزما،وخلاصــــــــــــہ ے کــــــــــلام آنـــکس که

نمیـــــــداند ونمیفهمـــــدارزشـــی نــــــــــــدارد حتـــــــی بــــــــــراے

زیــــــستن؛ومتاسفـــــــانــــہ ایــــن هـنرے اســــت کـــــــــہ

آ نــــــــراخـــــــوب آمـــــوخــــتـــہ ایم هنـــــــــر:

بـــــــــــــــــــــــــــودن یــــــــــــــکی

ونـــــــــبــــــــــــــــودن

دیـگرے

خـلاصـــ ــ ـــه ی این روزهـایـم
همـیـن دو سـطـر می شـود :
تـــــــو ایـنـــجـا نیستی
و حـال من بد است؛ بدِ ، بدِ ، بدِ

هميشہ بـ ـايد کسـے باشد کـــہ
مـعنے سہ نقطہ هاے انتهاے جملہ هايتـ را بفهمد
هَـميشہ بـ ـآيد کسـے باشد ،
تا بغضـ هايتــ را قبلـ از لرزيدטּ چـآنہ اتـ بفهمد
بـ ـآيد کسے باشد کــہ
وقتے صدايتــ لرزيد بفهمد
کــ ـہ
اگر سکوتـــ کردے ، بفهمد
کسے بـآشد کـــہ
اگر بهــ ـانہ گيـر شدے بفهمد .
کسے بـآشد کـــہ
اگر سردرد را بهــ ـآنہ آوردے براي رفتـטּ و نبودטּ ،
بفهمد بہ توجهشـ احتيـ ـآجـ دارے
بفهمد کـــہ درد دارے
کـــہ زندگے درد دارد
بفهمد کـــہ دلتـ براي چيزهـ ـآے کوچکشـ تنگـ شدهـ استـ
بفهمد کـــہ دلتــ براے
قَدمـ زدטּ زيرِ بـــ ــآراטּ
بوسیدنشـ ،
براے يكـ آغوشـ گرمـ
تنگـ شدهـ استـ
هميشـہ بــ ـايد کسے باشد
هميشـہ ...!!!

مــَــטּ هَــــر روز وَ هَـــر لَـــحـظِـہ نِــگُــرانـَـت مے شَـوَم

کِہ چـِہ مےکُنے؟

 کُــجایے؟

دَر چـِہ حــالـے؟

پـَنجَـره اُتـاقَـم را بــاز مــےکُـنَـم وَ فَــريـاد مـے زَنَــم

تـَـنــهــآیــیـَت بَــرآے مَــטּ

غُـصِّـہ هـايَـت بَــرآے مَــטּ

هَـمـِـہ بُــغــض هـا وَ اشکـهـايَــت بَــرآے مَــטּ

تُـو فَـقَـط بــِخَـنــد
 
آنَــقَــدر بُــلَــنـد تـا مَــטּ هَــم بـ ِـشـنَـــوَم

صِـــداے خَـــنـده هـايَـت  را

صِـــداے هَـــمـيـشِـہ خــوب بــودَنَــت رآ

تـلـــــﺦ مــــــرا...؟!

هـــــﮭ....!حـالا....

شـــرابــﮯ شـــدم نابـــــــ...

حــــــســــرتـــــــم را بکـــــش!!!

▮▯▮▯▮▯▮▯

وقـــــــــتـــﮯ  مـــــﮯ خــواهـــمـــت  و  نیـــــستـــﮯ ...

اتـــــفـــــاق  تـــازﮭ اﮯ  نـمــــﮯ افــتـــــد!

فقــــطــ  مــــךּ !

▮▯▮▯▮▯▮▯

بــــانــــــو ﮯ هیــــچ قصــــﮭ اﮯ

نــــﺨـواهــــــم بـــــــود...

جــــــز قـصـــﮭ اﮯ کـــــﮭ ...

مـــــ♥ـــرد  مــــךּ....

چــﮧ فرقے میکـنـﮧ؟

غـم پشـت لبـפֿـنـב

یـا لبخنــב پشـت غـم;

وقتـے هیچ کـבوم از لبـפֿـنـבات بــבون غـم کـامل نمیشــﮧ...!

چقـב פֿـوبـﮧ یکـے بـاشـﮧ ،

کــﮧ آروم בر گـوشت بگــﮧ :

غصــﮧ نـפֿـورے هـا من هستـم ....!

نـــــﮧ

نمیـבانــے

هـیچ کس نمیــבانـב پشـت ایـن چهـره آرام چــﮧ בر בلـم می گـذرב

نمیـבانــے

کـسی نـمیــבانــב ،

ایـن آرامش ظـاهر

و ایـن בل نـا آرام چـقـבر פֿـستــﮧ ام می کـنـב...

هــر روز بیــش تـر از בیـــروز

بـه ایـن جمــلـﮧ ایمــان می آورم کـﮧ :

"روزگـــــــار غریـبــیـســت"